Van mijn 12e tot mijn 29e jaar deed ik fanatiek aan wedstrijdschaatsen, waaronder marathonschaatsen. In mijn laatste schaatsjaren werd mij door mijn werkgever gevraagd een cursus lichaamsbewustwording te gaan doen. Het leek me interessant. En ik weet nog dat ik dacht “wellicht brengt het me ook nog wat voor mijn schaatscarrière”. Ik deed alles voor het schaatsen en was dolblij toen ik een seizoen lang bijna elke wedstrijd in de top-5 eindigde. En ineens, juist na mijn beste seizoen, werd ik ziek… langdurig ziek. Het wonderlijke was dat toen ik 2 jaar later weer hersteld was en op nivo ik helemaal geen zin meer had om in trainingen en wedstrijden zo hard voor mezelf te moeten zijn om tot betere prestaties te komen. Er was iets essentieels geraakt in die herstelperiode en de cursus lichaamsbewustwording had daar zeker aan bijgedragen. Iets diepers, krachtigers in mij wilde zich ontplooien. Ik heb het schaatsseizoen nog afgemaakt en opgelucht en ook onwennig voor de laatste keer mijn wedstrijdpak uitgetrokken. Een nieuwe periode lag voor me. En het viel me zwaar. Ik was zo gewend al die jaren mijn gevoel te onderdrukken en me te focussen op schaatsen dat, toen ik alle tijd en ruimte had voor andere dingen na het stoppen met wedstrijd sport, ik niet wist hoe ik er voor mezelf kon zijn. Hard zijn en mezelf uitputten kende ik. Nu uitte het zich in weinig eten en heel mager worden. Tot ik weer op een punt kwam… ik kon letterlijk niet meer en werd weer ziek. Het moest anders! Maar hoe? Beetje bij beetje kwam ik meer in contact met mijn gevoel en met mijn lijf op een zachte manier.
Ik kreeg een nieuwe relatie en kreeg een idee waar ik heel blij van werd: in een tipi (indianentent) gaan wonen. Samen met mijn partner van toen maakte ik een tipi geschikt voor het Nederlandse klimaat. In een diepe ontspanning tijdens mijn wekelijkse yogales kreeg ik helder dat als ik nog meer trouw aan mezelf wilde zijn ik moest stoppen met mijn werk in loondienst. Ik was verrast, want ik had het er best naar mijn zin. Maar het gevoel was zo sterk dat ik 3 dagen later mijn baan opzegde en mij richtte op mijn eigen praktijk in fysiotherapie en lichaamsbewustwording en daarnaast op en het leven in, met en van de natuur. Twee en half jaar woonde ik in een tipi. Ik ervaarde de zo mooie kracht van de natuur en zijn elementen in vele facetten. En werd me er van bewust hoe zeer de natuur mij hielp mijn natuur te ver-wezen-lijken. Het was in die tijd dat de woorden “de natuur-je natuur” in me op kwamen en nu nog telkens bij me zijn.
Na 1.5 jaar bouwden mijn partner en ik ieder een eigen tipi. Ik haalde palen uit het bos, naaide het doek en toen mijn tipi na 11 maanden werk zo goed als klaar was brandde hij af. Na 2 weken voelde dat ik de plek moest verlaten waar ik gewoond had en ik vertrok… met nog een paar spullen (de rest verbrand) in een klein autootje… niet wetende waar naar toe. Na 4 maanden in Nederland voornamelijk bij vrienden te hebben gebivakkeerd en veel in het bos te hebben geslapen kreeg ik de roep naar Peru te gaan. Het was zo’n duidelijke boodschap dat, ook al was er weinig helder betreffende het hoe en wat, ik naar Peru ging. Ik sloot mijn praktijk en vertrok voor onbepaalde tijd. In die periode deed ik veel emotionele en fysieke reinigingen, ontdeed ik mij van psychische en fysieke ballast en kwam meer in contact met meZelf en mijn vertrouwen. Af en toe gaf ik sessies. Dit verliep echter op zo’n andere manier als in Nederland. Ik nam nog meer tijd en ruimte vanuit verbinding en afstemming te handelen en ervaarde dat wat ik zei en deed uit een andere laag kwam. Het ontvouwde zich… ik hoefde het niet meer te doen of hard te werken. De feedback die ik kreeg was verrassend en mooi.
Na 9 maanden Peru ontving ik zelf een sessie van een fijne wijze Zwitserse vrouw waarin waardevolle dingen gebeurden. Aan het eind van de sessie zag ik dat de cirkel rond was en het tijd was terug te gaan naar Nederland. De volgende ochtend zat ik in het vliegtuig…
In 2014, toen ik net terug was uit Peru, werd ik zwanger. De zwangerschap ervaarde ik als een innerlijke ontdekkingsreis samen met het kindje in mijn buik. De “open-baring” van mijn pracht zoontje vond in een opgeknapte tipi in de natuur plaats middels een natuurlijke bevalling. Het eerste jaar wilde ik volledig toewijden aan het er zijn voor en genieten met en van mijn zoontje. En dat heb ik volop gedaan! en doe ik ook nu nog steeds!
Eind 2017 was het tijd mijn fysiotherapiepraktijk weer te openen. Dit keer in Meppel. Hernieuwd, in een andere vorm en met als uitgangspunt om mensen te faciliteren hun eigen natuur, hun eigen-wijsheid te leven. Dit om lekker in hun vel te zitten en gezond te zijn en dat alles met als ingang het lichaam.
Vanaf 2019 ben ik ook werkzaam in Therapeuticum de Es in Apeldoorn. Een plek waar huisartsen en collega’s samenwerken met als uitgangspunt een holistische kijk op de mens, waarbij het gedachtengoed vanuit de antroposofie een grote rol speelt. Naast het werken ben ik me ook aan het verdiepen in de antroposofie en het leren van de ritmische massage. En volg ik de opleiding tot antroposofisch fysiotherapeute.
Je bent van harte welkom om kennis te maken met mijn manier van werken.